Całe szczęście sam Trzaskowski sprawia wrażenie człowieka twardo stąpającego po ziemi i na tyle mądrego, aby studzić entuzjazm swoich zwolenników czekających na 5 września niemal z takimi samymi wypiekami na twarzy, jak dzieci czekają na wieczór 24 grudnia. On wie, że Warszawą nie da się rządzić telefonicznie, a zatem nie wchodzi w grę wycieczka krajoznawcza przez siedem dni w tygodniu i przez kilkanaście godzin na dobę. Wie również, że trzy lata przed wyborami nie sposób wywołać efektu WOW i to takiego o ogólnopolskim znaczeniu. To zresztą bardzo korzystnie odróżnia Rafała Trzaskowskiego choćby od Roberta Biedronia i Władysława Kosiniaka-Kamysza – pierwszy półtora roku temu widział siebie w roli prezydenta, premiera i prymasa jednocześnie, a drugi raptem pół roku temu był pewny znalezienia się w II turze wyborów prezydenckich i pokonania Andrzeja Dudy. Do dziś zresztą nie pogodził się ze swoim wyborczym wynikiem i sprawia wrażenie obrażonego na ludzi, a zwłaszcza na tych ludzi, którzy postanowili zrezygnować z Małgorzaty Kidawy-Błońskiej.
Rafał Trzaskowski 5 września nie powie niczego i nie zaproponuje niczego, czego nie mówiłby i nie proponowałby Polakom żaden inny polityk w naszym kraju nigdy wcześniej. Nie jesteśmy w sytuacji, w której cokolwiek trzeba wymyślać na nowo, a gospodarz stolicy nie urodził się wczoraj i nie przybył do nas z odległej galaktyki. Wszystko już było, a jeśli w przeszłości nie odniosło oczekiwanego sukcesu to raczej dlatego, że Polakom zabrakło wiary w sens działania i chęci do angażowania się, a później także wytrwałości i konsekwencji w tym działaniu, niż dlatego, że politycy okazali się osobami niewyposażonymi w rozum.
Czytasz nas? Podobają Ci się zamieszczane przez nas treści?
Wesprzyj nas swoją wpłatą.
Wpłacając pomagasz budować Crowd Media – wolne media, które patrzą władzy na ręce.
POLUB NAS NA FACEBOOKU
