Szok dla wyborców Pawła Kukiza. Kto mógł spodziewać się, że skończy swój byt polityczny w ramionach tej partii?

Medialne plotki stały dziś się faktem, PSL i Kukiz’15 idą wspólnie do wyborów. Jest to sojusz co najmniej kontrowersyjny, przez co liderzy przeszli natychmiast do ofensywny, aby przykryć niewygodne pytania postulatami programowymi.

Koalicja Polska ogłosiła bowiem 3 filary swojego programu. Składać się będzie na niego “pakiet obywatelski”, “pakiet gospodarczy” i “pakiet antykorupcyjny”. Pierwszy z nich ma wdrażać cały szereg reform ustrojowych, m.in wprowadzenie mieszanej ordynacji do Sejmu, aby połowa posłów była wybierana w Jednomandatowych Okręgach Wyborczych, gdzie możliwość startu stanie się w zasięgu każdego obywatela. Dodatkowo miałyby zostać wprowadzona możliwość odwołania posła w trakcie kadencji. Również reformie ulec mają zasady referendów. Próg jego ważności miałby spać do 30%, a wyniki dla władzy stałyby się wiążące. Raz w roku odbywałby się w Polsce dzień referendalny, gdzie obywatele mogliby być pytani o głos w ważnych sprawach. Koalicja Polska, śladem Wiosny, wzięła na sztandary także deglomerację, czyli przeniesienie urzędów poza Warszawę. Na koniec koalicja przyjęła rewolucyjny postulat Kukiz’15, aby Rzecznika Praw Obywatelskich, Prokuratora Generalnego i sędziów pokoju wybierano w wyborach powszechnych, a nie z ręki polityków. Choć ostatnie brzmi bardzo pięknie, to jednak mierzy się z nieuchronnymi przeszkodami, jak choćby poziom i merytoryczność kampanii kandydatów, czego można doświadczyć na podstawie poniższych przykładów zza Oceanu:

Kolejnymi postulatami Koalicji Polskiej ma być zniesienie podatku od rent i emerytur, czyli zwiększenie wydatków na ZUS o kilkanaście procent, a także wprowadzanie dobrowolności składek ZUS dla przedsiębiorców i 50% energii z OZE. Trzeci filar ma zaś polegać na wprowadzeniu nowej ustawy antykorupcyjnej i zaostrzeniu przepisów antylobbingowych.

Na konferencji naturalnie postacią budzącą kontrowersje był Paweł Kukiz. Jeszcze parę lat temu taki scenariusz wydawał się bowiem nieprawdopodobny, ponieważ Kukiz’15 wszedł do polityki z hasłem walki z partiokracją i układami, podczas gdy to Ludowcy poza PiS są największym ucieleśnieniem partyjniactwa i kupczenia stanowiskami w III RP. Sam dzisiejszy sojusz jest zresztą dowodem braku ideowej wizji PSL, które lekko przyjęło program Kukiz’15, a samo w ciągu ostatnich dekad ma długą historię rządów z każdym, kto był gotów zaoferować ministerstwa i autonomię polityczną na wsi. Tej ostatniej strzegły zaś silne struktury partii utrzymywane dzięki rozległej siatce opanowanych stanowisk. Mimo niegdyś mocnego zdania o PSL, który jak u Korwina należał do mitycznej “bandy czworga” (PO, PiS, SLD, PSL), dziś muzyk nie mógł się nachwalić swojego koalicjanta. Paweł Kukiz chwalił lidera Ludowców jako człowieka przyzwoitego, z którym do współpracy zachęciły go nie bieżące polityczne potrzeby, ale doświadczenia dobrosąsiedzkiego kontaktu w Sejmie. Muzyk posunął się nawet do stwierdzenia, że gdyby 4 lata temu istniała taka partia jak dzisiejszy PSL, który przyjął właśnie jego postulaty, to sam by się do niego zapisał.

Ta polityczna idylla była jednak dla uczestniczących w konferencji dziennikarzy ciężka do uwierzenia. Polityka zapytano o udział działaczy Kukiz’15 na listach PSL i start samego lidera. Ten wówczas się odżegnywał, stwierdzając, że to “nieistotne”, ponieważ liczą się idee i dla ich odczytania i realizowania jest w polityce. Tłumaczenia osiągnęły jednak poziom absurdu, kiedy Paweł Kukiz ogłosił, że “musi być w środku” – Sejmie, aby dopilnować, żeby oddano państwo obywatelom. Ma się to wiązać dla niego, cytując lidera Kukiz’15, z “wielkim bólem”. Muzyk nie krył szerzej swojego poczucia bycia męczennikiem za sprawę. Pytany o aspekt stanowisk i chęci bycia posłem za wszelką cenę, a pełnienia przez PSL funkcji szalupy, odparł, że “ja się tu męczę, zarabiam więcej niż poseł na jednym koncercie”.

Przedstawiony przez koalicję program jest w wielu obszarach interesującą koncepcją, jednak nie tu leży problem. Kukiz’15 i w 2015 roku nie miał kłopotów z nośnymi ideami i ciekawymi postulatami. Sednem problemów ruchu był brak wspólnej wiary jego członków w jedną wizję realizacji swoich idei, a wiarygodność Pawła Kukiza i jego towarzyszy w wielu obszarach była podważana populistycznym stylem retoryki. Po 4 latach Kukiz’15 jest zaś w dramatycznym stanie, stając się quasi-licencjonowaną opozycją dla PiS, nie potrafiącą twardo stanąć w obronie państwa przed zawłaszczaniem i zarazem topniejącą w oczach z powodu ucieczki szukających szalupy w PiS polityków. Dziś mimo ciekawego programu nie padło nic, co miałoby przekonać opinię publiczną, że Paweł Kukiz nauczył się na błędach i tym razem oferuje prawdziwą“nową jakość”. Stąd kryzys wiarygodności, tak częsty po stronie opozycji, może okazać się poważną przeszkodą na nowej drodze dzisiejszych koalicjantów.

Źródło: Facebook
Fot. Flickr/Piotr Drabik