Od kilku dni Platforma Obywatelska usilnie próbuje udowodnić, że jest jedyną siłą polityczną w Polsce, która realnie sprzeciwia się łamaniu prawa przez Prawo i Sprawiedliwość, rząd Beaty Szydło i marszałka Kuchcińskiego. Za rozmowy i próbę szukania wyjścia ze skomplikowanej sytuacji w jakiej znalazła się opozycja, posłowie największego klubu opozycyjnego nie zostawili na Ryszard Petru ani jednej suchej nitki. Twierdzono, że się złamał, że rozbił opozycję i że poszedł konszachtować za jej plecami z prezesem Kaczyńskim.
Propaganda Platformy przedstawiała lidera Nowoczesnej jako zdrajcę w walce o wolność słowa, a Grzegorza Schetynę i całą jego partię jako ostatni bastion praworządności w Polsce. Taki przekaz trwał aż do chwili, gdy na jaw wyszło, że Schetyna jednak nie jest niezłomnym bohaterem. Najpierw skapitulował w kwestii blokady mównicy, nie zdobywając niczego poza czasem na negocjacje, a następnie wyszło na jaw, że już od dawna był zwolennikiem zakończenia kryzysu w bardzo kompromisowy sposób, wygodny dla Prawa i Sprawiedliwości, z którym miał walczyć jako ostatni sprawiedliwy.
Jak się okazało Grzegorz Schetyna chciał, by pomimo nielegalności budżetu nadać mu walory prawne, czyli dokonać tzw. konwalidacji. Pomysł ten miał dać ludziom poczucie bezpieczeństwa w tym względzie, że byliby oni już pewni, że wypłata różnych zasiłków socjalnych czy emerytur przebiegałaby nadal sprawnie. Konwalidacja nie jest jednak do tego konieczna, ponieważ w razie nielegalnego uchwalenia budżetu bądź jego nieuchwalenia, Polskę obowiązuje projekt budżetu, więc i bez uchwały proponowanej przez Schetynę, polski budżet jest niezagrożony.
Platforma, a przede wszystkim jej lider, z roli bohatera rozpoczęli spadek do roli zwykłych oszustów, politykierów, którzy chcieli jak najwięcej zyskać na kryzysie parlamentarnym wyłącznie dla siebie. Dobro państwa – jak widać po ciągłych próbach zmiany frontu i decyzji najważniejszych przedstawicieli tej partii – ich nie obchodziło. Sprawa wydaje się dość jasna, ale nikt nie połączył kilku faktów.
Gdy w 2015 roku Platforma Obywatelska przegrała wybory, rozpoczęła się tam brutalna walka o władzę. Była premier Kopacz doznała upokarzającej klęski, a zwycięstwo odniósł po zaciętej batalii Grzegorz Schetyna. Przez następnych kilkanaście tygodni do mediów dochodziły coraz to nowe informacje o tym, jak nowy przywódca partii eliminuje rywali i wprowadza swoje własne porządki. W końcu jednak walki ucichły, wydawało się, że Schetyna został niepodważalnym wodzem, którego w ugrupowaniu zaczęto darzyć takim zaufaniem jak Donalda Tuska. Tak się jednak stać nie mogło, z Platformy odeszło tylko kilku najgłośniejszych posłów i samorządowców (między innymi Stefan Niesiołowski), ale te najważniejsze twarze sprzeciwu wobec Schetyny, między innymi Ewa Kopacz czy młodzi posłowie, pozostały.
Dlatego też nikogo nie powinno było zdziwić, gdy zaczęły się plotki, że Rafał Trzaskowski mógłby zastąpić na stanowisku przewodniczącego Grzegorza Schetynę. Nie może dziwić, że Agnieszka Pomaska wychodząc po okupacji z sali plenarnej nie była zbytnio zadowolona z decyzji o zakończeniu blokowania obrad. To kolejna odsłona walki o przywództwo, w nadal słabej i podzielonej Platformie, która od czasów Tuska nie ma lidera mogącego zjednoczyć skłócone frakcje.
Informacje o ugodowości Schetyny można przyjąć jedynie jako jeden z wielu epizodów, które widzieliśmy i które jeszcze będziemy widzieli. Platforma nadal nie ma kapitana i zmierza ku kolejnym górom lodowcowym.
fot. flickr/ PO
Czytasz nas? Podobają Ci się zamieszczane przez nas treści?
Wesprzyj nas swoją wpłatą.
Wpłacając pomagasz budować Crowd Media – wolne media, które patrzą władzy na ręce.
POLUB NAS NA FACEBOOKU
