Nowoczesna – pycha kroczy przed upadkiem

Ryszard Petru nie wyklucza przyjęcia do Nowoczesnej Michała Kamińskiego, Jacka Protasiewicza ​i Stanisława Huskowskiego, którzy zostali wykluczeni z Platformy Obywatelskiej. To komentarz lidera Nowoczesnej dla Polsatu News z lipca ubiegłego roku, w którym również wyraził swoje zdziwienie rozpadem totalnej opozycji. Dzisiaj te słowa brzmią jak dobry kabaret w obliczu ostatnich informacji, które mówią o zawieszeniu trójki posłów partii Ryszarda Petru, po tym jak w mediach pojawiły się informacje o możliwym przejściu kilku osób do Platformy Obywatelskiej. Te trzy zdania pokazują przestrzeń polityczną ostatniego roku z jaką zmierzyła się Nowoczesna. Ale mam kilka zdań więcej do napisania, które obrazują skalę tego upadku oraz sprzeczności.

W lipcu ubiegłego roku Donald Tusk udziela tygodnikowi Polityka głośnego wywiadu mówiąc, że w Polsce nie ma charyzmatycznego lidera. Politycy PO odpowiadają, że u nich nie ma żadnej nerwówki, tylko jest spokojne budowanie alternatywy dla Prawa i Sprawiedliwości. Rozpoczęło się przygotowywanie nowego programu oraz odbudowywanie zaufania u wyborców czyli tak zwana praca u podstaw. Na wypowiedź byłego premiera bardzo buńczucznie zareagowała w wywiadzie dla Super Expressu Katarzyna Lubnauer. Donald Tusk jest próżny i wydaje mu się, że jest wyjątkowy i niezastąpiony – mówiła. Dodała, że bardzo dobre wyniki Nowoczesnej świadczą o charyzmie przewodniczącego Petru i jest on naturalnym liderem opozycji. Jeżeli punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, to Nowoczesna nie ma charyzmatycznego przywódcy i nie można go już postrzegać w kategoriach lidera opozycji. Po ponownym wyborze Donalda Tuska na stanowisko szefa Rady Europejskiej i wzroście notowań Platformy, wiceprzewodnicząca przedstawiając swoją diagnozę powiedziała, że to efekt Donalda Tuska. Nagle były przewodniczący Platformy w oczach Katarzyny Lubnauer stał się wyjątkowy i niezastąpiony.

Dzień po polskim Halloween, Nowoczesna piórami Katarzyny Lubnauer i Pawła Rabieja publikuje swój manifest. Manifest jest bardzo chętnie przedrukowywany przez największe polskie portale, a w studiach telewizyjnych toczy się na ten temat dyskusja. Odezwa uderza w Platformę Obywatelską – “Nie akceptujemy tego, że PO nie chce się oczyścić i do dziś nie wyciągnęło wniosków ze swojej porażki. (…) Nie ma więc sensu budować sztucznej, a tym bardziej fałszywej jedności”. Jest tam również miejsce na takie stwierdzenie – “Mit o pospolitym ruszeniu przeciwko PiS i przekonanie, że tylko zjednoczenie się KOD, PO, Nowoczesnej i innych sił może ocalić Polskę jest oczywiście atrakcyjny. Ale jak wiele mitów, ma on niewiele wspólnego z rzeczywistością”. Przekaz tego manifestu był jasny – Kartagina (Platforma) musi zostać zniszczona.

To nie koniec listopadowych pokazów pewności siebie, bowiem ukazuje się w Newsweeku tekst o Ryszardzie Petru. Celem jest ruszenie po wyborców Platformy, a planem na najbliższe miesiące jest dobicie Grzegorza Schetyny. Rozochoceni dobrymi sondażami już nie ukrywają jakie mają plany i puszczają im wszelkie hamulce. Panuje ogólnie euforia, akcja #Misiewicze odnosi ogromny sukces, lider chodzi od programu do programu i mówi, że po wyborach będzie premierem. Cztery miesiące później Grzegorz Schetyna na spotkaniu z wyborcami w Poznaniu powie, że ludzie którzy głosowali na Nowoczesną to elektorat Platformy. Dodał, że zrobi wszystko żeby ci Polacy, którzy na nich głosowali wrócili do PO. Te słowa wywołują furię u posłanki Joanny Scheuring-Wielgus z Nowoczesnej, która na jednym z portali społecznościowych nazywa te słowa żenadą. Coś co było kilka miesięcy wcześniej czymś naturalnym i zadziornym dla Nowoczesnej, nagle stało się synonimem obciachu i działania na szkodę opozycji.

Posłance Scheuring-Wielgus można poświęcić kilka akapitów, bo jej fantazja w wypowiedziach była tak ogromna, że zestawienie cytatów z tym co aktualnie mówi, byłoby zrobieniem jej krzywdy. Lipiec – Adam Szejnfeld w jednym z programów publicystycznych sugeruje, że mamy w Polsce dyktaturę. Oburza się na to wiceminister Patryk Jaki, pytając europosła czy wziął dzisiaj proszki. Kilka dni później w wywiadzie prasowym pytana o tę sytuację posłanka mówi, że jesteśmy na złej drodze, ale do dyktatury nam jeszcze daleko i w tym sensie Szejnfeld przesadził. Bardzo modne było wtedy krytykowanie Platformy prawie za wszystko, ale po trzech miesiącach nagle i zza winkla okazało się jednak, że w Polsce mamy dyktatora. A jak mamy dyktatora to jest dyktatura. To chyba najszybsze przeobrażenie się państwa w system autorytarny. Joanna Scheuring-Wielgus po grudniowej miesięcznicy odniosła się w popularnym programie do przemówienia Jarosława Kaczyńskiego. Chyba wszyscy się już domyślają jakie to było przemówienie? Oczywiście dyktatora.

Jak bardzo Nowoczesna na początku była pewna siebie pokazuje wywiad z lutego ubiegłego roku w Rzeczpospolitej z Kamilą Gasiuk-Pichowicz.

Chyba największa gwiazda pod skrzydłami Ryszarda Petru zaznacza dobitnie, że jedynym kandydatem na prezydenta jest tylko lider jej ugrupowania i innego nie biorą nawet pod uwagę – “Wspólnym kandydatem opozycji na prezydenta mógłby być tylko Ryszard Petru. Na to Nowoczesna mogłaby się zgodzić”. Siłą rzeczy ciosy otrzymuje też Grzegorz Schetyna, który nie jest żadnym liderem, a cała Platforma nie jest wiarygodną opozycją. Gdy w listopadzie 2015 roku Platforma wkraczała w fazę wyborów lidera, na antenie Superstacji Kamila Gasiuk-Pihowicz zachęcała posłów PO do przystąpienia do jej partii. Warunkiem była spójność polityczna nowych członków z programem Nowoczesnej, czyli nie było żadnych warunków. Nasze ramiona są szerokie więc przechodźcie do nas hurtem – tak można w skrócie napisać.

Dzisiaj to wszystko wygląda jak wrak zatopionego na dnie oceanu hiszpańskiego galeonu ze złotem, a to tylko kilka przykładów. Dzisiaj to z Nowoczesnej chcą odchodzić posłowie i pewnie zaraz usłyszymy sakramentalne “oddajcie mandaty”. Dzisiaj to Ryszard Petru apeluje o współpracę opozycji, a jeszcze nie tak dawno można było usłyszeć od prominentnych polityków, że to Platforma musi zaakceptować warunki ponieważ społeczeństwo daje temu wyraz w badaniach. Od pewnego czasu jest już jasne, że Platforma nie odda ani guzika. Politycy PO mają raczej zamiar wyrwać z korzeniami kilka guzików z garniturów i garsonek Nowoczesnej. Ratunkiem dla Ryszarda Petru jest katastrofalna i bezprecedensowa wpadka Platformy, a na to się nie zapowiada bo widać, że tam wszystko jest zaplanowane i przemyślane na dwa kroki do przodu. To co się dzieje z Nowoczesną to też bardzo zły sygnał dla kilku polityczek i polityków, którzy w pewien sposób podczepiali się pod Ryszarda Petru na wiecach czy w wywiadach, wypowiadając się o nim cieplej niż o Platformie. Wygląda na to, że swoje marzenia o wejściu w końcu do Sejmu muszą odłożyć ad acta, bo w Nowoczesnej powoli gaszą światło.

Follow me on Twitter

fot. flickr/Kancelaria Sejmu