Nie milkną ogromne kontrowersje związane z czwartkowym wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego w sprawie aborcji. Ten uznał, że przerywanie ciąży ze względu na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu jest niezgodne z naszą ustawą zasadniczą. Na ulice wyszły tłumy, które protestuje przeciwko decyzji. W sieci można znaleźć wstrząsające posty kobiet dot. tematu.
“Wiedziałam, że urodzę trupa”
Na Facebooku swoje wspomnienia opisała Katarzyna Wójtowicz, która kilkanaście lat temu zaszła w chcianą ciążę. Niestety w 12 tygodniu trafiła na szpitalny oddział patologii ciąży.
“Lekarze nic nie mówili. Kazali leżeć i się nie ruszać. Każdy delikatny ruch powodował krwawienie. (…) Pielęgniarki komentowały – tak musi być. Chcesz mieć dziecko, trzeba pocierpieć. Chciałam dziecko. Nie chciałam cierpieć” – napisała w sieci.
Dalej wydarzenia nabrały straszny obrót:
“25 grudnia korzystając z basenu, odkryłam, że coś wysunęło się z mojej macicy. Szok. Wrzask. Histeria. Lekarz, pielęgniarka, lekarz. Cisza. Patrzą. Myślą. Zostawiają samą. Minuty są wiecznością. W końcu informacja i decyzja. “Będziemy rodzić. Dostanie pani ‘prowokację’, bo dziecko nie żyje”. Panika. Strach. STRACH. STRACH. Zawieziono mnie na porodówkę. Zaaplikowano środki dopochwowe i zastrzyk oraz podłączono kroplówkę. Prosiłam o mechaniczne wyczyszczenie macicy. Lekarz nie zgodził się. Zaczął się poród. Bóle porodowe. Nie krzyczałam. Płakałam cicho. Byłam sama. Wiedziałam, że urodzę trupa”.
Kobieta urodziła syna, który był jednak zdeformowany. Potem musiała go pochować.
“Czy ja w ogóle mogę mieć dziecko w Polsce?
Kolejny wpis, jaki pokazuje skalę problemu, należy do Katarzyny Czajki-Kominiarczuk.
“O dziwo, mimo mojego młodzieńczego wyglądu, nie młodnieję, tylko zbliżam się do granicy 35 lat, kiedy ilość wad płodów zwiększa się drastycznie. Jest światowa pandemia i służba zdrowia przeżywa zapaść, co znaczy, że mogę nie dostać nawet podstawowej opieki medycznej w ciąży, jeśli postanowię zajść w nią teraz, już. A ja dostęp muszę mieć, bo jestem po jednej ciąży pozamacicznej, co sprawia, że jest prawdopodobieństwo kolejnej (większe niż u normalnej kobiety) Jeśli zacznę czekać, to może się okazać, że minęły dwa-trzy lata, kiedy pandemia się uspokoi. Jeśli zajdę w ciążę po 35 roku życia, co jest prawdopodobne – wtedy jeśli dziecko będzie chore – nie pomoże mi państwo, jeśli będzie trwała pandemia – nawet nie skorzystam z pomocy międzynarodowej” – czytamy we wpisie Katarzyny.
“Musiałam wczoraj sobie zdać pytanie, czy ja w ogóle mogę mieć dziecko w Polsce. Dziecko, którego niesamowicie chcę. I widzicie, tak konserwatyści uderzyli w samo jądro lewicowej propagandy. Zamężną patriotkę, która płacze, jak widzi dzieci w wózeczkach. No to się wam panowie udało” – skomentowała Katarzyna.
Wybór daje ukojenie
Swoje zdanie wyraziła też redaktorka naczelna portalu WP Kobieta Paulina Gumowska. Gdy była w ciąży, usłyszała, że płód może mieć wady genetyczne.
“Moje życie się wtedy zatrzymało. Pamiętam długą rozmowę z moim mężem: a co, jeśli nasz synek będzie chory? Kolejne badania nie potwierdziły pierwszego USG. Janek urodził się zdrowy i silny. Dlaczego o tym piszę? Bo tamtego wieczoru podjęłam jedną z najważniejszych decyzji w moim życiu: nawet jeśli mój syn byłby chory, urodzę go. Wtedy czułam, że jestem na to gotowa, że poniosę ten ciężar, nawet jeśli oznacza on, że będę musiała zmienić całe swoje życie. W taki dzień jak dziś, gdy Trybunał mówi: usuwanie ciąży z powodu wad genetycznych jest niezgodne z konstytucją, przypominam sobie tamten dramatyczny wieczór. I tamtą decyzję. Tamten wybór. Świadomy, zgodny z tym, co czuję, co czuje mój mąż. Ten wybór dał mi ukojenie. Czułam, że robię to całkowicie w zgodzie ze sobą, ze swoimi przekonaniami” – napisała Gumowska.
Czytasz nas? Podobają Ci się zamieszczane przez nas treści?
Wesprzyj nas swoją wpłatą.
Wpłacając pomagasz budować Crowd Media – wolne media, które patrzą władzy na ręce.
POLUB NAS NA FACEBOOKU
