Być może nie każdy zauważył, że w miniony poniedziałek mieliśmy do czynienia z drobnym jubileuszem. Dzięki skrupulatności i wytrwałości w bacznym obserwowaniu polskiej sceny politycznej, jeden z użytkowników Twittera, @BezczelnyLewak, doliczył się okrągłych 250 dni od czasu głośno zapowiadanego audytu rządów Platformy Obywatelskiej i Polskiego Stronnictwa Ludowego “bez śladu zarzutu, sądu czy kary dla członków bestialskiego rządu PO pod rządami prawych i sprawiedliwych z PiS”.
Z okazji tej okrągłej rocznicy oraz zakończenia pełnego roku rządów dobrej zmiany, postanowiłem sprawdzić jak w świetle ogłoszonych przez ministrów rządu Beaty Szydło zarzutów wobec poprzedników, radzili sobie jej ministrowie. Co zostało z szumnych zapowiedzi odnowy moralnej i wprowadzenia wysokich standardów, których poprzednicy nie przestrzegali. Muszę przyznać, że wnioski są ciekawe.
Do końca 2012 r. zostało wybudowanych zaledwie 1,4 tys. km autostrad i dróg ekspresowych. To jest 45 proc. planu, (…) już nie 4 tys. km, a 3,2 tys. km, bo do nich w 2008 r. z pokorą rząd PO i PSL wrócił – tak w audycie rządów mówił minister infrastruktury i budownictwa, Andrzej Adamczyk.
Tymczasem sytuacja w budownictwie, zwłaszcza dróg i infrastruktury kolejowej w minionym roku była tragiczna. Przetargi wyhamowały, a dróg nowych brak. Resort ministra Adamczyka robi natomiast dobrą minę do złej gry, mimo iż wyniki gospodarcze pokazują pokaźne tąpnięcie w inwestycjach infrastrukturalnych, co bezpośrednio wpływa na polski wzrost gospodarczy.
Jeszcze ostrzej krytykował swoich poprzedników ówczesny minister skarbu państwa, Dawid Jackiewicz.
Pazerność, niegospodarność, rozrzutność, łamanie procedur i działanie na szkodę interesu państwa. (…) Za rekreację, kosmetyczkę, czy fryzjera płacono z państwowych pieniędzy. (…) Prezesom oferowano odprawy przekraczające granice zdrowego rozsądku. Zakończyliśmy ten okres patologii – powiedział Jackiewicz.
W kontekście opisywanej w najnowszym numerze “Pulsu Biznesu” skali obsadzania działaczami partii i członkami ich rodzin posad w spółkach skarbu państwa, agencjach czy urzędach, brzmi to jak ponury żart. Wystarczy tutaj tylko powiedzieć, że hashtag #Misiewicze przez długie miesiące królował w polskim internecie, a postać doradcy Antoniego Macierewicza jest symbolem niekompetencji na wysokich stanowiskach. W pełni realizowana jest także zapowiedź Jacka Kurskiego, który niegdyś mówił o tym, że nie spoczną, póki nie odzyskają dla władzy urząd po urzędzie. Dziś robią to, bo mogą. Bo wyborcy Prawa i Sprawiedliwości uważają to za sprawiedliwość dziejową, a część społeczeństwa ma to po prostu w dupie.
Co prezentując audyt rządów poprzedników mówił super-wicepremier Morawiecki? Też ciekawie – Rozwijaliśmy się w ciągu ostatnich 8 lat w oparciu nie o zasługi, tylko o długi. (…) W sumie jesteśmy już zadłużeni zagranicą na 120 proc. PKB – mówił. Pewnie dlatego obecny minister rozwoju i finansów jest zakochany w budżecie z rekordowym deficytem, emitując obligacje oprocentowane wielokrotnie wyżej niż za rządów PO-PSL. Jak rozumiem dziś rosnące koszty obsługi długu publicznego i spadający rating naszych papierów dłużnych nie jest już okolicznością obciążającą rząd. Nie bez znaczenia jest też fakt, że o trwałym wzroście powyżej 3% PKB chyba możemy już zapomnieć, a przecież właśnie to miało nas wyciągnąć z pułapki średniego rozwoju. Wygląda na to, że to już nieaktualne.
Niezbyt imponująco jest także w przypadku osiągnięć Ministerstwa Spraw Zagranicznych. O swoich poprzednikach minister Waszczykowski mówił, że “w latach 2007–2015 podjęto szereg błędnych decyzji, które osłabiły pozycję międzynarodową Polski”. Dziś, po roku prowadzenia polityki zagranicznej przez tego polityka, który otwarcie przyznawał, że nie jest dyplomatą, pozycja Polski jest słaba jak nigdy dotąd. Dzięki San Escobar staliśmy się pośmiewiskiem światowych mediów, a przez ostentacyjne łamanie zasad demokratycznego państwa i demontaż Trybunału Konstytucyjnego, służby cywilnej czy mediów, jesteśmy dziś zakałą Unii Europejskiej. Partnerzy z UE od Polski się dystansują, a nowym przyjacielem staje się prezydent Białorusi. Przykro patrzeć.
I na koniec jeszcze tylko wspomnienie diagnozy ministra sprawiedliwości, Zbigniewa Ziobry. Przedstawiając audyt rządów poprzedników, rzekł: “słowa «państwo polskie istnieje tylko teoretycznie» są najlepszym podsumowaniem rządów PO-PSL. Wymiar sprawiedliwości był gwarantem zamiecenia pod dywan wszystkich afer rządu PO-PSL.” I tak sobie myślę, czy ostatni rok dał choćby cień dowodu na to, że dziś to zjawisko nie istnieje. Pamiętamy ułaskawienie kolegów z partii, choć wymiar sprawiedliwości nie zdążył jeszcze wymierzyć kary, widzimy kuriozalne odwracanie kota ogonem w kwestii oświadczeń majątkowych ministra Szyszki, czy propagowania nazizmu przez białostockich nacjonalistów.
Kierowana przez ministra Ziobrę prokuratura jest łaskawa nie tylko dla działaczy Prawa i Sprawiedliwości, ale i dla posłanki Zwiercan, która będąc jeszcze w ruchu Kukiz’15 głosowała na pisowskiego sędziego TK na dwie ręce, zastępując swojego kolegę, posła Morawieckiego. Widziały to sejmowe kamery, widzieli posłowie opozycji, a sama posłanka się do tego przyznała. To jednak zbyt mało dla Prokuratury Okręgowej w Warszawie, która mimo upływu już ośmiu miesięcy od tego wydarzenia, wciąż nie zdążyła nawet posłanki przesłuchać, a co dopiero mówić o postawieniu jej zarzutów, by sąd ją za to oczywiste przestępstwo skazał. Być może sprawa nie wlekłaby się tak, gdyby nie fakt, że choćby minimalna kara dla posłanki Zwiercan, oznaczałaby dla niej utratę mandatu posła. Ostatni kryzys sejmowy i problemy z zebraniem kworum w czasie głosowania najważniejszej ustawy w roku pokazują, że PiS potrzebuje każdej podniesionej ręki, zwłaszcza gdy może udawać ręce dwie.
fot. P. Tracz/ flickr
Czytasz nas? Podobają Ci się zamieszczane przez nas treści?
Wesprzyj nas swoją wpłatą.
Wpłacając pomagasz budować Crowd Media – wolne media, które patrzą władzy na ręce.
POLUB NAS NA FACEBOOKU
